De Koninklijke Ganzenrijders Stabroek is een folkloristische maatschappij, die is heropgericht in 1924. Het gansrijden brengt jong en oud bij elkaar. Mensen die onze contreien hebben verlaten komen naar het gansrijden, vooral om hun dorpsgenoten terug te zien. Jonge gansrijders kunnen zich meten aan de ouderen en omgekeerd. De koning wordt even grandioos gevierd.
Frans De Schutter - erevoorzitter
Wat maakt het ganzenrijden in Stabroek nu zo uniek?
Het aantal ruiters in Stabroek is beperkt tot 35 ruiters. Sinds begin jaren 90 zijn we zelfs over moeten gaan tot het opstellen van een wachtlijst. Deze is tot op heden aangegroeid tot ca 35 kandidaat ruiters.
Iedereen zag al de ruiters in zwart en rood maar alleen de insiders kennen de betekenis van deze kleuren. De twee donker geklede ruiters noemen we de lijfwachten van de koning. Tijdens de stoet 's ochtends rijden ze in duo vlak achter de koning. Ze zorgen ervoor dat niets de koning in de weg wordt gelegd en kijken er op toe dat die steeds als eerste bij de rustplaats - de herberg onderweg - mag afstappen en iets fris kan drinken.
Nog zo'n opvallende figuur in de jaarlijkse gansrijdersstoet is 'de klaroen': een ruiter die ver voorrijdt op zijn collega's, en de omwonenden luid en helde aankondigt dat het hele gezelschap op komst is. Dankzij de klaroen, het gedokker van de huifkar en het geklep van de paardenhoeven weet heel Stabroek dat 'die speciale zondag' weer is aangebroken. Zo presenteren wij ons jaarlijks, van het Laageind tot in Putte.
Tussen de geel-roden vallen steevast de twee ruiters op die in wit en groen gehuld zijn. Deze heren wijzen hun collega-deelnemers op de reglementen en delen desgevallend geldboetes uit. Hun controles en tussenkomsten zijn gemeend, maar soms ook pure kolder!
Elk jaar wordt een gelegenheidslied bij elkaar gepend op een vaste melodie. Er wordt in de tekst steeds verwezen naar de koning en de omstandigheden waarin hij werd gekroond. Stan Hendrickx zette de traditie van deze 'gansrijdersliedjes' op het spoor.
Nergens wordt de sneeuwbalpremie met zoveel schwung opgedreven als in Stabroek. De gelegenheidsomroeper vuurt de ruiters aan met het juiste gevoel en weet de lokale middenstand met een kwinkslag te betrekken bij dit volksfeest.
In de beginjaren werd de gans op dinsdagavond - carnavaldag bij uitstek - gereden, maar in de loop der jaren kwam de zondag in de plaats. Het geel-rode legioen rukt echter nog steeds op die dinsdag uit om zijn koning te vieren. Wij brengen op die manier als een van de weinigen nog de échte carnavalssfeer in het centrum van Stabroek.
Wanneer de gansrijders uitrukken, is er muziek nodig. Het heerlijke geblaas en getrommel wordt al jaren geleverd door een grote jonge ploeg die ook allen lid zijn van de Koninklijke Fanfare Verbroedering Stabroek. Het enthousiasme is hier zo groot, dat deze ploeg ook bijna reeds met een wachtlijst moet werken.
Vast deel van de gansrijdersstoet is de koets met doktoor en verpleegsters. De doktoor grijpt in bij valpartijen, doopt de nieuwe leden en heeft steeds een fles 'medicijn' bij de hand. De meest legendarische doktersfiguur uit de vorige eeuw is ongetwijfeld Fons Hanssen.
Dit standbeeld staat al enkele jaren voor het administratief centrum van Stabroek. De ruiter met zijn ganzenkopje kijkt richting de galg waaronder al vele koingen gekroond zijn. In 2009 werd de naamplaat voor het beeldwerk onthuld, hierop staan alle namen van koningen en keizers en is er ruimte genoeg voor vele opvolgers.